جرایم علیه بشریت، نقضهای فاحش حقوق بینالملل کیفری هستند که توسط افراد عادی  ارتکاب مییابند. مطالعه درباره مرتکبین جرایم علیه بشریت، شناخت خوبی از عوامل و فرایندهای  ارتکاب این جرایم برای دستیابی به موضعگیری بهتر باهدف از بین بردن یا کاهش چنین جرایمیارائه  مینماید. ارائه تصویری درست و دقیق از اینکه مرتکبین تحت تأثیر چه عوامل و فرایندهایی دست به  ارتکاب این جرایم میزنند، به معنای توجیه جرایم و بخشودن مرتکبین نیست، بلکه ب ه این معنا است  که آگاهی روشنتری از قابلیتها و فرایندهای مؤثر در ارتکاب این جرایم به دست آوریم، چراکه  این بهترین تدبیر حفاظتی در مقابل جرایم علیه بشریت است. ازجمله فرایندهای مؤثر در ارتکاب این جرایم، فرایندهای روانی است؛ تفکر ما - آنها با دو سازواره قومپرستی و بیگانه تواند در یستیزی م جهت تقویت اتحاد و همبستگی گروه خودی وتضعیف خود بازداریهای طبیعی در مقابل ارتکاب  جنایت بر بیگانگان غیرخودی عمل نماید. همچنین مرتکبین بهمنظور غلبه بر ناهماهنگی شناختاری  ناشی از تمایل به داشتن احساس خوب درباره خودو احساس بد و گناه حاصل از ارتکاب جرم، سعی  میکنند رفتار خود را عقالنی و موجه نمایند و بر این اساس، خود را به لحاظ روانی فریب دهند.  های مکانیسم توجیه ارتکاب جرم که باعنوان مکانیسمهای دفاعی سالمت روانی توصیف میشوند،  راه را برای ارتکاب بیشتر این جرایم باز می گونهکنند، به ای که رهایی از ارتکاب جرم، دشوار می شود تا جایی که به تسلسل تباهی میرسد؛ فرایندی که در آن، فرد از یک انسان عادی تبدیل به مرتکب ی میشود که آمادگی ارتکاب هر جرمی به هر طریق وحشیانه و هولناک را دارد